Μπορεί μια πολεμική τέχνη να είναι ταυτόχρονα και ευγενική; Για τον κόσμο του Τζούντο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Τα ιδεογράμματα άλλωστε που γράφουν την ονομασία του αθλήματος δείχνουν απλά της ευγένειας (JU) το δρόμο (DO) (ή «δρόμος της ηπιότητας). Ναι μεν η νίκη στο Τζούντο κατακτάτε όταν ο ένας αθλητής ρίξει τον άλλο στο έδαφος, ωστόσο όλη η διαδικασία βασίζεται στην πρακτική και τη μέθοδο της ευγένειας. Ο κάθε τζουντόκα υποχωρεί στη δύναμη του αντιπάλου του, προσαρμοζόμενος σε αυτήν και χρησιμοποιώντας την προς όφελός του.

Ο Τζίγκορο Κάνο, «πατέρας» του Τζούντο είχε πει το 1947: «Αν αντισταθώ όταν ένας δυνατότερος άντρας με σπρώχνει με όλη του τη δύναμη απλά θα νικηθώ. Αν, αντί να αντισταθώ, οπισθοχωρήσω, τότε αυτός θα χάσει την ισορροπία του και φυσιολογικά θα σκύψει μπροστά, στην κατεύθυνση προς την οποία σπρώχνει. Αν εγώ χρησιμοποιώντας τη δύναμη της ώθησής του και καθώς χάνει την ισορροπία του εφαρμόσω μια τεχνική είναι αρκετά πιθανό να τον ανατρέψω. Να ένα παράδειγμα, πολύ απλό, για το πώς ένας αγωνιζόμενος μπορεί να νικήσει υποχωρώντας στη δύναμη του αντιπάλου του. Σε αυτό έγκειται και η αρχή της ευγένειας».

Αυτό είναι το Τζούντο. Μια πολεμική τέχνη που γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ιαπωνία, είχε άμεση επιρροή από το Ζίου Ζίτσου, αλλά παρουσίασε και καινούργια στοιχεία, που το έκαναν δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν, άλλωστε, το πρώτο εξ Ασίας άθλημα που συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων (το 1964 στο Τόκιο) και παρουσίασε στη διαδρομή του χρόνου πολύ μεγάλους αθλητές και αθλήτριες.

Η Ιστορία του Τζούντο

Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία.. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζίγκορο Κάνο (28 Οκτωβρίου 1860, Μικάγκε-Χιόγκο) πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών, οι οποίες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια συλλογή διαφόρων τεχνικών χωρίς αληθινό νόημα. Το Tζούντο, λοιπόν, ήλθε να καλύψει αυτό το κενό.

Λέγεται ότι ο Κάνο κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του Ζίου Ζίτσου (σ.σ. Τζουτζούτσου όπως είναι η ακριβής ονομασία του). Η αλήθεια είναι ότι υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες. Οριοθετώντας, όμως, ως βασικό στόχο του αθλήματος, εκτός από τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας, μετέτρεπε το Τζούντο από μια νέα πολεμική τέχνη, σε πραγματικό τρόπο ζωής. Το 1882 ο Τζίγκορο Κάνο ίδρυσε το Kadokan Judo που σιγά-σιγά άρχισε να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιαπωνία. Το 1907 υπολογίζεται ότι είχε ήδη 10.000 αθλητές - μέλη.

Όταν, μάλιστα, εμφανίστηκαν οι τέσσερις «ουράνιοι φύλακες», ο Γίιρπο Σάικο, ο Τσουνέιρο Τομία, ο Γιοσιάκι Γιαμασίτα και ο Σακουΐρο Γιοκοχάμα, η σχολή του Τζιγκόρο Κάνο επικράτησε όλων των αθλητών του Ζιου Ζίτσου και ανέλαβε την εκπαίδευση της Αστυνομίας του Τόκιο. Το 1903 ο Γιαμασίτα κατ’ εντολή του Κάνο πήγε στις ΗΠΑ όπου διέδωσε το Τζούντο εκπαιδεύοντας ακόμη και τον Αμερικανό Πρόεδρο Τεοντόρ Ρούσβελτ.

Στις ΗΠΑ βρέθηκε κι ένας ακόμη φημισμένος αθλητής ο Μιτσούγκο Μαέντα που έδωσε 2.000 αγώνες χωρίς να γνωρίσει την ήττα (!), ενώ το 1915 το άθλημα διαδόθηκε και στη Βραζιλία.

Παρά τις φυσιολογικές αλλαγές, οι βασικοί κανόνες του Τζούντο παραμένουν ίδιοι όπως και η βασική φιλοσοφία του πατέρα του Τζούντο ο οποίος ήθελε μια νέα πολεμική τέχνη, ένα άθλημα, με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς.

Για τριάντα χρόνια ο Τζιγκόρο Κάνο αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση και εξάπλωση του αθλήματος. Βασικός συνεργάτης του Βαρόνου Πιερ Ντε Κουπερτέν, είχε ενεργό ρόλο στο Ολυμπιακό Κίνημα, όντας και μέλος της ΔΟΕ.

Ο Τζιγκόρο Κάνο δεν πρόλαβε να δει εν ζωή (πέθανε το 1938), την είσοδο του Τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 1964 στο Τόκιο) ούτε την ίδρυση της Διεθνούς Ομοσπονδίας (το 1951), την οποία είχε προτείνει ο ίδιος από τη δεκαετία του ‘30. Για την ακρίβεια ήταν 12 Μαΐου του 1951 όταν σε ένα δωμάτιο του κινέζικου εστιατορίου Choy’ s στο Λονδίνο, εννέα χώρες υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Αυτή τη στιγμή η Διεθνής Ομοσπονδία Τζούντο (IJF) έχει στα μητρώα της περισσότερες από 180 χώρες-μέλη. Νωρίτερα, το 1948, είχε ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τζούντο ενώ το 1951 διεξήχθη και το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Η εισαγωγή των κατηγοριών επηρέασε άμεσα την ανάπτυξη του Τζούντο, ενώ οκτώ χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 1964, στην ίδια πόλη, διεξήχθη το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με συμμετοχή 31 αθλητών από 21 χώρες.

Το 1980 διεξήχθη, για πρώτη φορά, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και για τις γυναίκες. Δώδεκα χρόνια, αργότερα, το 1992 στη Βαρκελώνη το Τζούντο γυναικών συμπεριλαμβάνεται και στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αν και οι μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος θεωρούνται η Γαλλία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Κούβα και η Ρωσία, η διασπορά των μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι αρκετά μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ τα 56 μετάλλια του αθλήματος μοιράστηκαν 25 χώρες, μια περισσότερη σε σχέση με τους αγώνες της Αθήνας το 2004.

Στην Ελλάδα το Τζούντο εμφανίστηκε λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το 1977 αναγνωρίστηκε επίσημα, ως άθλημα και εντάχθηκε στον ΣΕΓΑΣ ενώ το 1985 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Τζούντο που σήμερα αριθμεί 150 και πλέον σωματεία με μια δύναμη 6.000 αθλητών και αθλητριών.

Χρονολόγιο του Τζίγκορο Κάνο

1860: Γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου στο Μικάγκε, της επαρχίας Χιόγκο και πήρε το όνομα Σινοσούκε. Ήταν ο τρίτος γιος του Τζιροσάκου Μαρεσίμπα Κάνο.
1871: Εκπαιδεύτηκε υπό τον Κέιντο Ουμπουκάτα σε ιδιωτικό σχολείο του Τόκιο (Σεϊτάτσου Σοτζούκου).
1873: Προκειμένου να λάβει ειδική μόρφωση στην αγγλική και γερμανική γλώσσα, εγγράφηκε σε ιδιωτικό σχολείο του Τόκιο (Ικουέι Γκιτζούκου).
1874: Εγγράφηκε σε σχολή ξένων γλωσσών του Τόκιο.
1875: Εγγράφηκε στη Σχολή Καϊσέι.
1877: Η πρώτη του επαφή με το Ζίου Ζίτσου (σ.σ. τζουτζούτσου) στη σχολή Τένσιν Σιν`γιο με εκπαιδευτή τον Χατσινοσούκε Φουκούντα.
1881: Αποφοίτησε από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο, έχοντας στην κατοχή του πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες, στην πολιτική οικονομία και τη φιλολογία.
1882: Έγινε λέκτορας και μετέπειτα καθηγητής στο Γκακουσουίν, ενώ την ίδια χρονική περίοδο ίδρυσε το Κόντοκαν (σ.σ. Σχολή για τη Μελέτη της Οδού).
1883: Ίδρυσε και διηύθυνε το Κόμπουνκαν, που ήταν ένα σχολείο για κινέζους μαθητές.
1886: Διορίστηκε αντιπρόεδρος του Γκακουσουίν
1889: Αποδέχθηκε θέση στο Αυτοκρατορικό Τμήμα Νοικοκυριών, υποβάλλοντας παράλληλα την παραίτησή του από την αντιπροεδρία του Γκακουσουίν. Είχε την ευκαιρία για περιοδεία γνωριμίας και μελέτης με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ευρώπης.
1891: Έγινε διευθυντής του 5ου Ανώτερου Σχολείου της Επαρχίας Κουμαμότο.
1893: Έγινε διευθυντής του 1ου Ανώτερου Σχολείου του Τόκιο και στη συνέχεια διευθυντής του Ανώτερου Απλού Σχολείου του Τόκιο.
1897: Υπέβαλλε την παραίτησή του από διευθυντής του Ανώτερου Απλού Σχολείου του Τόκιο αλλά επανήλθε αργότερα στη θέση του.
1901: Για τρίτη φορά έγινε διευθυντής του Ανώτερου Απλού Σχολείου του Τόκιο, την ίδια χρονική περίοδο που το τζούντο (και το κέντο) είχαν γίνει πολύ δημοφιλή.
1908: Νόμος απαιτούσε απ` όλα τα γυμνάσια να παρέχουν εκπαίδευση στη ξιφασκία γκέκικεν και στο Ζίου Ζίτσου (σ.σ. τζουτζούτσου).
1909: Έγινε ο πρώτος Ιάπωνας μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ).
1922: Εξελέγη στη Βουλή των Λόρδων.
1928: Παραβρέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ, ως μέλος της ΔΟΕ.
1938: Παραβρέθηκε στη συνάντηση της ΔΟΕ στην Αίγυπτο, όπου πρότεινε μάλιστα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1940 να φιλοξενηθούν στην Ιαπωνία με την ενσωμάτωση και του τζούντο στο πρόγραμμα. Στις 4 Μαΐου άφησε την τελευταία του πνοή στο πλοίο που τον μετέφερε στην Ιαπωνία από το Κάιρο.

Ινστιτούτο Κόντοκαν

Το Ινστιτούτο Κόντοκαν, της Σχολής για τη Μελέτη της Οδού, εξακολουθεί να βρίσκεται στην καρδιά του παγκοσμίου Τζούντο. Αποτελεί την εξέλιξη της σχολής του Τζίγκορο Κάνο (σ.σ. ιδρύθηκε το 1882) και αναμιγνύει το λεγόμενο κλασσικό τζούντο με τον πρωταθλητισμό. Η Ιαπωνική ομοσπονδία τζούντο στεγάζεται στα κτίρια του Κόντοκαν, στο Τόκιο και όλοι οι τζουντόκα της Ιαπωνίας είναι μέλη του αφού έχουν κερδίσει τους βαθμούς τους στα εσωτερικά πρωταθλήματα του Ινστιτούτου.

Οι σημερινές εγκαταστάσεις του, στο κέντρο του Τόκιο, χτίστηκαν το 1958, ενώ το 1982 ανακαινίστηκαν και επεκτάθηκαν.  Αποτελεί ένα πραγματικό «πανεπιστήμιο» του τζούντο και αποτελεί πόλο έλξης για κάθε τζουντόκα. Τα μέλη του πλησιάζουν τα δύο εκατομμύρια και οι αίθουσές του είναι ανοιχτές σχεδόν όλη την ημέρα, για Ιάπωνες και ξένους τζουντόκα που επιθυμούν να ασκηθούν. Εντός του Ινστιτούτου φιλοξενούνται βιβιλιοθήκες, ξενώνες και ένα μουσείο του τζούντο, ενώ λειτουργούν μαθήματα τζούντο κάθε επιπέδου.

JUDO

Τεχνικές-Ορολογία
 

Οι τεχνικές του Τζούντο είναι πάρα πολλές. Με αυτές, άλλωστε, προσπαθεί ο κάθε αθλητής να ρίξει τον αντίπαλό του στο έδαφος. Υπάρχουν 67 αναγνωρισμένες τεχνικές ρίψεων (Nage waza) οι οποίες μεταφράζονται ως εξής:


Τεχνικές από όρθια θέση (Tach waza)
15 Τεχνικές χεριών (Te waza)

11 τεχνικές γοφού (Koshi waza)

21 τεχνικές ποδιών (Ashi waza)


Τεχνικές αυτοθυσίας (Sutemi waza)
5 τεχνικές αυτοθυσίας προς την πλάτη (Ma sutemi waza)
15 τεχνικές αυτοθυσίας προς το πλάι (Yoko sutemi waza)

 

Επίσης έχουν αναγνωρισθεί διεθνώς και 29 τεχνικές εδάφους (Katame waza) οι οποίες είναι:
7 τεχνικές ακινητοποίησης (Οsae waza)
12 τεχνικές πνιγμού (Shime waza)
10 τεχνικές εξάρθρωσης (Kansetsu waza)

 
Nage-waza (投げ技): Τεχνικές ρίψεων

 
Te-waza (手技): Τεχνικές χεριών

    Ippon seoinage (本背負い投げ, or 本背負投): Ρίψη από τον ώμο με το ένα χέρι
    Kata guruma (肩車): Τροχός στον ώμο
    Kibisu gaeshi ( 踵返): Τρικλοποδιά στη φτέρνα
    Kouchi gaeshi (小内返): Αντεπίθεση στο μικρό εσωτερικό θέρισμα
    Kuchiki taoshi (朽木落): Ρίψη με το ένα χέρι
    Morote gari (双手刈): Θέρισμα με τα δύο χέρια
    Obi otoshi (帯落): Πιάσιμο της ζώνης
    Seoi nage (背負い投げ, or 背負投): Ρίψη ώμου
    Seoi otoshi (背負落): Ρίψη ώμου
    Sukui nage (掬投): Σαρωτική ρίψη
    Sumi otoshi (隅落): Γωνιακή ρίψη
    Tai otoshi (体落): Πτώση του σώματος
    Uchi mata sukashi (内股透): Ξεγλίστημα από ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού του μηρού
    Uki otoshi (浮落): Αιωρούμενη ρίψη
    Yama arashi (山嵐): Θυελλώδης ρίψη

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές:

    Te guruma: Τροχός χεριού

Koshi-waza (腰技): Τεχνικές γοφού

    Daki age (抱上): Ψηλό σήκωμα
    Hane goshi (跳腰): Εκτίναξη γοφού
    Harai goshi (払腰): Σάρωμα γοφού
    Koshi guruma (腰車): Τροχός στο γοφό
    O goshi (大腰): Μεγάλη ρίψη γοφού
    Sode tsurikomi goshi (袖釣込腰): Ρίψη γοφού με σήκωμα/τράβηγμα του μανικιού
    Tsuri goshi (釣腰): Ρίψη με ανασηκωμένο γοφό
    Tsurikomi goshi (釣込腰): Ρίψη γοφού με σήκωμα/τράβηγμα
    Uki goshi (浮腰): Ρίψη με υπερυψωμένο γοφό
    Ushiro goshi (後腰): Πίσω ρίψη γοφού
    Utsuri goshi (移腰): Μετατόπιση του γοφού

Μη αναγνωρισμένες τακτικές:

    Tobi goshi
    Ushiro guruma

Ashi-waza (足技): Τεχνικές ποδιών

    Ashi guruma (足車): Τροχός στο πόδι
    Deashi harai (出足払): Σάρωμα μπροστινού ποδιού
    Hane goshi gaeshi (跳腰返): Αντεπίθεση στην εκτίναξη γοφού
    Harai goshi gaeshi (払腰返): Αντεπίθεση στο σάρωμα του γοφού
    Harai tsurikomi ashi (払釣込足): Σάρωμα ποδιού με σήκωμα/τράβηγμα
    Hiza guruma (膝車): Τροχός στο γόνατο
    Kosoto gake (小外掛): Μικρό εξωτερικό αγκρίστρωμα
    Kosoto gari (小外刈): Μικρό εξωτερικό θέρισμα
    Kouchi gari (小内刈): Μικρό εσωτερικό θέρισμα
    O guruma (大車): Μεγάλος τροχός
    Okuri ashi harai (送足払): Σάρωμα ποδιού
    Osoto gaeshi (大外返): Αντεπίθεση στο μεγάλο εξωτερικό θέρισμα
    Osoto gari (大外刈): Μεγάλο εξωτερικό θέρισμα
    Osoto guruma (大外車): Μεγάλος εξωτερικός τροχός
    Osoto otoshi (大外落): Μεγάλη εξωτερική ρίψη
    Ouchi gaeshi (): Αντεπίθεση στο μεγάλο εσωτερικό θέρισμα
    Ouchi gari (大内刈): Μεγάλο εσωτερικό θέρισμα
    Sasae tsurikomi ashi (支釣込足): Ρίψη στο πόδι που στηρίζει με σήκωμα/τράβηγμα
    Tsubame gaeshi (燕返): αντεπίθεση του χελιδονιού, αντιτεχνική στο ντεάσι-χαράι
    Uchi mata (内股): Ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού του μηρού
    Uchi mata gaeshi (内股返): Αντεπίθεση στη ρίψη με θέρισμα του εσωτερικού μηρού

Sutemi-waza (捨身技): Τεχνικές αυτοθυσίας

 
Ma-sutemi (真捨身技): Ύπτιες τεχνικές αυτοθυσίας

    Hikikomi gaeshi (引込返): Αντίστροφη ώθηση
    Sumi gaeshi (隅返): Διαγώνια ρίψη
    Tawara gaeshi (俵返):
    Tomoe nage (巴投): Κυκλική ρίψη
    Ura nage (裏投): Οπίσθια ρίψη

Yoko-sutemi (橫捨身技): Πλάγιες τεχνικές αυτοθυσίας

    Daki wakare (抱分): Υψηλός διαχωρισμός
    Hane makikomi (跳巻込): Ρίψη με αναπήδηση και τύλιγμα
    Harai makikomi (払巻込): Ρίψη σαρώματος του γοφού με τύλιγμα
    Kani basami (蟹挟): Ρίψη ψαλιδιού
    Kawazu gake (河津掛): Εμπλοκή με το πόδι
    Osoto makikomi (大外巻込): Ρίψη με μεγάλο εξωτερικό τύλιγμα
    Soto makikomi (外巻込): Ρίψη με εξωτερικό τύλιγμα
    Tani otoshi (谷落): Ανατροπή της κοιλάδας
    Uchi makikomi (内巻込): Ρίψη με εσωτερικό τύλιγμα
    Uchi mata makikomi (内股巻込): Ρίψη του εσωτερικού του μηρού με τύλιγμα
    Uki waza (浮技): Αιωρούμενη ρίψη
    Yoko gake (横掛): Πλάγια ρίψη του σώματος
    Yoko guruma (横車): Πλάγιος τροχός
    Yoko otoshi (横落): Πλάγια ανατροπή
    Yoko wakare (横分): Πλάγια ρίψη

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές:

    Tama guruma
    Ude Gaeshi

Ne-waza: Τεχνικές εδάφους

Ανατροπή της χελώνας:

    Daki Wakare

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές

Κυκλική κίνηση αμυνόμενου:

    Elevator Sweep
    Push Sweep

Πέρασμα αμυνόμενου:

    Near Knee Guard Pass
    Simple Guard Pass
    Stacking Guard Pass

Ανατροπή της χελώνας

    Turtle Flip Over
    Ura-gatame

Αντίστροφη ανάβαση

    Back Mount Escape
    Foot lock counter to rear-mounted position

Osaekomi-waza (押込技): Τεχνικές καθήλωσης

    Kami-shiho-gatame (上四方固): Επάνω πιάσιμο τεσσάρων γωνιών
    Kata-gatame (肩固): Πιάσιμο ώμου
    Kesa-gatame (袈裟固): Πιάσιμο μαντηλιού
    Kuzure-kami-shiho-gatame (崩上四方固): Σπασμένο επάνω πιάσιμο τεσσάρων γωνιών
    Kuzure-kesa-gatame (崩袈裟固): Παραλλαγή του πιασίματος μαντηλιού
    Tate-shiho-gatame (縦四方固): Ευθύ κλείδωμα με πιάσιμο τεσσάρων γωνιών
    Yoko-shiho-gatame (横四方固): Πλάγιο κλείδωμα με πιάσιμο τεσσάρων γωνιών

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές:

    Uki-gatame (浮固): Επιπλέουσα στήριξη
    Ura-gatame
    Ura-kesa-gatame
    Ushiro-kesa-gatame (後袈裟固): Πιάσιμο μαντηλιού προς τα πίσω

Shime-waza (絞技): Τεχνικές πνιγμού

    Do-jime (胴絞): Πνιγμός κορμού
    Gyaku-juji-jime (逆十字絞): Αντίστροφο σταυρωτό κλείδωμα
    Hadaka-jime (裸絞): Γυμνό κλείδωμα
    Kata-ha-jime (片羽絞): Κλείδωμα μονής φτερούγας
    Kata-juji-jime (片十字絞): Μισό σταυρωτό κλείδωμα
    Katate-jime (片手絞): Πνιγμός με το ένα χέρι
    Nami-juji-jime (並十字絞): Κανονικό σταυρωτό κλείδωμα
    Okuri-eri-jime (送襟絞): Κυλιόμενο κλείδωμα του κολάρου
    Ryo-te-jime (両手絞): Πνιγμός με τα δύο χέρια
    Sankaku-jime (三角絞): Τριγωνικός πνιγμός
    Sode-guruma-jime (袖車絞): Πνιγμός με τροχό στο μανίκι
    Tsukkomi-jime (突込絞): Πιεστικός πνιγμός

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές:

    Jigoku-jime (地獄絞): Διαβολικός πνιγμός
    Ura-juji-jime

Kansetsu-waza (関節技): Τεχνικές αρθρώσεων

    Ashi-garami (足緘): Κλείδωμα ποδιού με εμπλοκή
    Ude-garami (腕緘): Κλείδωμα βραχίονα με εμπλοκή
    Ude-hishigi-ashi-gatame (腕挫脚固): Κλείδωμα βραχίονα με το πόδι
    Ude-hishigi-hara-gatame (腕挫腹固): Κλείδωμα βραχίονα με το στομάχι
    Ude-hishigi-hiza-gatame ( 腕挫膝固): Κλείδωμα βραχίονα με το γόνατο
    Ude-hishigi-juji-gatame (腕挫十字固): Σταυρωτό κλείδωμα βραχίονα
    Ude-hishigi-sankaku-gatame (腕挫三角固): Τριγωνικό κλείδωμα βραχίονα
    Ude-hishigi-te-gatame (腕挫手固): Κλείδωμα βραχίονα με το χέρι
    Ude-hishigi-ude-gatame (挫腕固): Κλείδωμα βραχίονα με το βραχίονα
    Ude-hishigi-waki-gatame (腕挫腋固): Κλείδωμα βραχίονα με τη μασχάλη

Μη αναγνωρισμένες τεχνικές:

    Ashi-hishigi
    Sankaku-garami (三角緘): Τριγωνική περιπλοκή

Atemi-waza (当て身技): Τεχνικές χτυπημάτων

 
Ashi-ate-waza: Χτυπήματα ποδιών

    Mae-ate: Εμπρός χτύπημα
    Mae-geri: Μπροστινό λάκτισμα
    Naname-geri: Διαγώνιο λάκτισμα
    Taka-geri: Ψηλό εμπρός λάκτισμα
    Ushiro-geri: Πίσω λάκτισμα
    Yoko-geri: Πλάγιο λάκτισμα

Ude-Ate-waza: Χτυπήματα με τα χέρια και τους βραχίωνες

    Kami-ate: Χτυπήματα προς τα πάνω
    Kirioroshi: Κάθετο κόψιμο
    Naname-ate: Διαγώνιο χτύπημα
    Naname-uchi: Πλάγιο χτύπημα
    Ryogan-tsuki: Χτύπημα και στα δύο μάτια
    Shimo-tsuki: Χτύπημα από πάνω προς τα κάτω
    Tsukiage: Γροθιά από κάτω (άπερκατ)
    Tsukidashi: Χτύπημα με το χέρι
    Tsukkake: Γροθιά
    Uchioroshi: Χτύπημα προς τα κάτω
    Ushiro-ate: Οπίσθιο χτύπημα
    Ushiro-sumi-tsuki: Χτύπημα στην πίσω γωνία
    Ushiro-tsuki: Πίσω χτύπημα
    Ushiro-uchi: Πίσω χτύπημα
    Yoko-ate: Πλάγια ρίψη του σώματος
    Yoko-uchi: Πλάγια ρίψη του σώματος

Uke-waza (αιωρούμενη ανατροπή)

    Tenkan: Εξωτερική στροφή

Ukemi (Τεχνικές ασφαλών πτώσεων)

    Mae ukemi: Πρόσθια πτώση
    Ushiro ukemi: Οπίσθια πτώση
    Yoko ukemi: Πλάγια πτώση